သင္ရိုးညြန္းတမ္းပံုျပင္

ကေလးတို႕ေရ........

မဂၤလာပါ။ ဒီေန႕ေတာ့ ဆရာ စာမသင္ေတာ့ဘဲ ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ ေျပာျပဖို႕

စိတ္ကူးထားပါတယ္။

ဟိုေရွးေရွးတုန္းကေပါ႔ကြယ္ ……..

ေတာအုပ္ၾကီးတစ္ခုမွာ မွီတင္း ေနထိုင္လာခဲ့ၾကတဲ့ တိရစာၦန္ မ်ဳိးႏြယ္စုေတြဟာ

ပိုမို ရႈပ္ေထြး လို႕လာေနတဲ့ သူတို႔ရဲ႕ တိရစာၦန္ အသိုင္းအ၀ိုင္း ရွင္သန္မႈအတြက္

တစ္ခုခုကို လုပ္မွ ျဖစ္ေတာ့ မယ္လို႕ စဥ္းစား ေတြြးေတာမိၾကပါသတဲ့။

ေတာအုပ္အစပ္ ေျမလြတ္တစ္ေနရာမွာ တိရစၧာန္ မ်ဳိးႏြယ္စု ကိုယ္စားလွယ္ေတြ

အသီးသီး အၾကိတ္အနယ္ ေဆြးေႏြးပြဲေတြကို ေန႕ေရာညပါ က်င္းပ ၾကရ

ေတာ့တာေပါ့။ တိရစာၦန္မ်ဳိးႏြယ္စု အသီးသီးရဲ႕ ရွင္သန္မႈနဲ႔ အခြင့္အေရး

အတြက္ဆိုေတာ့ မ်ဳိးႏြယ္စု ကိုယ္စားလွယ္ေတြ စံုစံုညီညီ

တက္ေရာက္လာၾကတယ္။ သိပ္ကို အေရးၾကီးေနျပီျဖစ္တဲ့ တိရစာၦန္

အသိုင္းအ၀ိုင္းအတြက္ ေဆြးေႏြးလိုက္ၾကတာ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အနာဂတ္

ရွင္သန္မႈအတြက္ အင္မတန္မွ ထူးျခားတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ရပ္ကို ခ်မွတ္

လိုက္ၾကရပါတယ္။

တိရစာၦန္ထု အစည္းအေ၀းၾကီးရဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ
အဲဒီ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကေတာ့ ......

စာသင္ေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းကို တည္ေထာင္ ဖြင့္လွစ္ဖို႕ပဲ ျဖစ္ပါသတဲ့။
သိပ္ကို မွန္ကန္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္လို႕ဆိုရင္

ကေလးတုိ႕ သေေဘာတူမယ္ ထင္ပါတယ္။

အဲဒီ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ေနာက္ဆက္တြဲ အေနနဲ႕ လုပ္စရာေတြ အမ်ားၾကီး

ေပၚလာေတာ့တာေပါ့။

ကေလးတို႔ေရ …..

ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းအတြက္ အဓိကအားျဖင့္
ဘာေတြ လိုအပ္တယ္လို႔ ကေလးတို႔

ထင္သလဲဟင္။ လိုအပ္ခ်က္ေတြ အမ်ားၾကီး ရွိႏိုင္တာေပါ့ေနာ္။

အစည္းအေ၀းၾကီးရဲ႕ ပထမဆံုး အာဂ်င္ဒါကို ေျပာျပပါရေစေနာ္။

ပထမဆံုး လုပ္ရမဲ့ အခ်က္ကေတာ့ အဲဒီေက်ာင္းမွာ ဘယ္ဘာသာရပ္ေတြ

ဘယ္ပညာေတြကို ဘယ္လို သင္ၾကား ၾကမွာလဲ ဆိုတာပါပဲတဲ့။

တိရစာၦန္ေလးေတြရဲ႕ စာသင္ေက်ာင္းအတြက္ သင္ရိုးညြန္းတမ္း ျပႆနာ

ေပၚလာတယ္ေလ။ စိုးရိမ္စိတ္ေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ၊ နစ္နာခ်က္ေတြ

အသိုင္းအ၀ိုင္းရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြ၊ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ၊ ခံစားခ်က္ေတြကို

ဖြင့္ခ်ၾကရင္း ေဆြးေႏြးၾကရ ေတာ့တာေပါ့။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ (၁)

အေျပးဘာသာရပ္ (၂) သစ္ပင္တက္ဘာသာရပ္ (၃) ေရကူးဘာသာရပ္နဲ႕

(၄) ပ်ံသန္းျခင္း ဘာသာရပ္ေတြကို
သင္ရိုးညႊန္းတမ္း၀င္ ဘာသာရပ္ေတြ အေနနဲ႕

ထည့္သြင္း သင္ၾကားဖို႔ သေဘာတူညီမႈ ရရွိခဲ့ၾကတယ္။
သူတို႔ဖာသာ သူတို႔

လုပ္ကိုင္ တတ္ေစဖို႔ရယ္၊ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခား စဥ္းစားေတြးေတာ တတ္ေစဖို႔ရယ္

အတြက္ တိရစာၦန္ငယ္ဗဟိုျပဳ ခ်ဥ္းကပ္ သင္နည္းကို အသံုးျပဳ သင့္တယ္လို႔လည္း

အစည္းအေ၀း သဘာပတိ ပညာရွိ ဇီးကြက္ၾကီးက လမ္းညႊန္ ဆံုးမခဲ့သတဲ့။

ဘာေၾကာင့္ ဒီပညာရပ္ေတြကို သင္ရိုးညႊန္းတမ္းမွာ ထည့္သြင္းရတယ္လို႔

ကေလးတို႔ ထင္သလဲဟင္၊ သေဘာတူရဲ႕လား။ ကေလးတို႔ အျမင္ကို

ေျပာျပစမ္းပါအံုး။

ဒီပညာရပ္ေတြကေတာ့ တိရစာၦန္ အသိုင္းအ၀ိုင္းရဲ႕ ပစၥဳပၸဳန္နဲ႕
အနာဂတ္ ဘ၀ေတြ

ရွင္သန္မႈ အတြက္ အေရးၾကီးတာကို အထင္အရွား ျမင္ေတြ႕ ႏိုင္တာရယ္၊


ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈေတြလည္း ထိန္းသိမ္းဖို႕ လိုအပ္တာေတြရယ္၊


အျပဳအမူပိုင္းဆိုင္ရာအေျခခံအခ်က္ စံႏႈန္းေတြ ျဖစ္တာရယ္၊


ေခတ္ႏွင့္အညီလည္း ျဖစ္တာေတြေၾကာင့္လို႔ ဆံုးျဖတ္ၾကပါသတဲ့။
ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသား တိရစာၦန္

ငယ္ေလးေတြအားလံုး မသင္မေနရ တေျပးညီ သင္ၾကား ၾကရမယ္လို႔လည္း

သက္ဆိုင္ရာက ညြန္ၾကားခ်က္ေတြ ထုတ္ျပန္ေတာ့တာေပါ့။

တိရစာၦန္ငယ္ေလးေတြအားလံုး တက္တက္ၾကြၾကြ။
မိဘေတြလည္း တစ္ျပဳံးျပံဳးနဲ႔ ေက်ာင္းကို လာအပ္ၾကပါသတဲ့။

ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးနဲ႕ ဆရာဆရာမေတြကလည္း

စတိုင္အျပည့္နဲ႔ေပါ့။

အဲ---- အားလံုး အဆင္ေျပသြားျပီ။ တိရစာၦန္အသိုင္းအ၀ိုင္းရဲ႕ အနာဂတ္

ရွင္သန္ေရး အတြက္လည္း မစိုးရိမ္ ရေတာ့ဘူးရယ္လို႔ ပီတိေတြ

ျဖစ္ေနၾကတုန္းမွာပဲ ျပႆနာေတြ တစ္ခုျပီးတစ္ခု ဆက္တိုက္ဆိုသလို

ေပၚလာေတာ့တယ္။ ဘာျပႆနာေတြလို႔ ကေလးတို႔ ထင္သလဲဟင္၊


ကေလးတို႔ရဲ႕ေက်ာင္းေတြမွာ ဘာျပႆနာေတြ တက္ေလ့ရွိပါသလဲ။

ကေလးတို႔ေရ …..

ပထမဆံုး ျပႆနာကေတာ့ ေျမျပန္႕ေရအစပ္မွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့

ဘဲကေလးေတြဟာ အင္မတန္မွ ေရကူး ကၽြမ္းက်င္သူေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။

သူတို႕ရဲ႕ ဆရာထက္ေတာင္မွ ပိုျပီး ေရကူး အရာမွာ ေတာ္ၾကတယ္ဆိုပဲ။

ပ်ံသန္းျခင္း ဘာသာရပ္မွာလည္း ေတာ္ၾကပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ သင္ရိုး၀င္ အေျပးဘာသာရပ္မွာေတာ့ အင္မတန္မွ အခက္အခဲ ေတြ႕ေနၾကရတယ္။ သင္ရိုးအတိုင္း

လံုး၀ မလိုက္ႏိုင္ ၾကဘူးတဲ့။ အဲဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းဆင္းေပမဲ့ သူတို႕ကို

အခ်ိန္ပိုေတြ ေခၚသင္ရတယ္။ ဘဲကေလးေတြ အင္မတန္မွ ကၽြမ္းက်င္တဲ့

ေရကူးဘာသာရပ္မွာ သင္ၾကားခ်ိန္ ေလ်ာ့ခ်ျပီး အေျပး ဘာသာရပ္အတြက္ကို

အခ်ိန္ပိုေပးၾကရတယ္။ လူၾကီးေတြ၊ ဆရာဆရာမေတြက အေျပးသင္

ဘာသာရပ္အတြက္ ေလ့က်င့္ခ်ိန္ မ်ားမ်ားရေအာင္လည္း ဖန္တီးၾကသတဲ့။

အိမ္မွာ မိဘ၊ ညီအကို၊ ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ေနဖို႔ အခ်ိန္ေတြ မရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ကို၊

ကစားခ်ိန္ေတြ မရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ကို အခ်ိန္ပိုေတြ တက္ၾကရ၊

က်ဴရွင္ယူၾကရနဲ႔။ ကေလးဘ၀ ေပ်ာက္ဆံုးၾကရေတာ့တာ၊ သိပ္သနားစရာေနာ္။

ဒီလိုနဲ႕ ဘဲကေလးေတြဟာ အေျပး ေလ့က်င့္တဲ့အခ်ိန္ မ်ားလာတဲ့အခါမွာေတာ့

ေရကူးတဲ့အခါ ယက္ဖို႔ ေျခေထာက္က ပင့္ကူအိမ္ ပံုစံ ေျခဖ၀ါးျပင္ေတြဟာ ပ်က္စီး

လာေတာ့တာပဲ။ အေျပး ဘာသာရပ္မွာလည္း ပိုျပီးထူးခၽြန္ မလာတဲ့အျပင္

အရင္တုန္းက ခ်န္ပီယံအဆင့္ ရထားတဲ့ ေရကူး ဘာသာရပ္မွာလည္း သာမန္

အဆင့္ပဲ ရွိေတာ့တယ္တဲ့။ ဒါေပမဲ့ တိရစာၦန္တို႔ရဲ႕ ေက်ာင္း ပညာေရး စနစ္သစ္မွာ

သာမန္ေအာင္တာဟာလည္း စာေမးပြဲေတာ့ ေအာင္တာပါပဲဆိုျပီး လူၾကီးေတြက

ဆရာဆရာမေတြကေတာ့ မစိုးရိမ္ၾကဘူးေလ။ လူၾကီးေတြက သာမန္အဆင့္ကို

ပံုမွန္လို႔ သေဘာထား ၾကေပမဲ့ ေရကူးပညာမွာ အရင္ကေလာက္ အဆင ္မေျပ

ေတာ့တာ ကိုယ္တိုင္ ခံစားေနၾကရတဲ့ ဘဲကေလးေတြက ၾကိတ္ျပီး ပူေဆြးေသာက

ေရာက္ေနၾကတာေပါ့။ ဘဲကေလးေတြရဲ႕ ေမြးရာပါ ေရကူးကၽြမ္းက်င္တာ

ပ်က္စီးရတာေနာ္။ သူတို႔ခမ်ာ ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္း ဖြင့္ဟ မေျပာရဲဘူးတဲ့။

သူတို႔ေနရာ ကေန ကေလးတို႕ ၀င္ေရာက္ ခံစားၾကည့္ပါလားကြယ္။

ကေလးတို႔ေရာ တစ္ခုခုကို ခံစားရျပီဆိုရင္ ဘယ္သူေတြကို ဖြင့္ဟ ေျပာျပ

ျဖစ္သလဲဟင္။ အင္းေပါ့… မိဘေတြနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဖြင့္ေျပာျပ

ရမွာေပါ့ကြယ္။

ကေလးတို႔ေရ…..

ယုန္ကေလးေတြၾကျပန္ေတာ့ အေျပးက သိပ္သန္တာေပါ့။ ေရလံုး၀မကူး

တတ္ေတာ့ ေရကူးခ်ိန္ေတြ ပုိျပီးေပးရတာ၊ ေရထဲမွာပဲ ေနေနရတာေတြေၾကာင့္

စိတ္ဓါတ္ အၾကီးအက်ယ္ က်ဆင္း ေနရွာၾကတယ္တဲ့။ ေရကူး သင္ရတာကို

မုန္းတီးတဲ့စိတ္နဲ႕ မၾကိဳက္တဲ့စိတ္နဲ႕ လုပ္ရတာဆိုေတာ့ လုပ္ေနရေပမဲ့

မတိုးတက္ရွာဘူးတဲ့ကြယ္။ ဘယ္ေလာက္သင္သင္ သိပ္မတတ္ဘဲ ျဖစ္ေနတယ္တဲ့။

ကေလးတို႔ေရာ အဲဒီလို အျဖစ္မ်ဳိး ၾကံဳဖူးၾကသလားဟင္။ မၾကိဳက္တဲ့

ဘာသာရပ္ေတြ သင္ေနရတာမ်ဳိး၊ မလုပ္ခ်င္တဲ့ အလုပ္ေတြ လုပ္ေနရတာမ်ဳိး၊

ဘယ္ဘာသာရပ္ေတြလဲဟင္။

သစ္ပင္တက္ျခင္း ဘာသာရပ္မွာ အျမဲတမ္း ပထမရတဲ့ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့

ရွဥ့္ကေလး ေတြကေတာ့ ပ်ံသန္းျခင္း ဘာသာရပ္ကို ဘယ္လိုသင္သင္

မတတ္ေျမာက္ႏိုင္ဘူးတဲ့။ စာေမးပြဲ ေအာင္ခ်င္လြန္းလို႔ ခိုးခ်တဲ့အေနနဲ.

သစ္ပင္ထိပ္ကေန ေအာက္ကို ခုန္ခုန္ခ်ျပီး ပ်ံသန္းတတ္တယ္ ဆိုတာကို

လုပ္ျပေပမဲ့ ဆရာဆရာမေတြ ကေတာ့ လက္မခံၾကဘူးတဲ့။ သစ္ပင္ေအာက္ကေန

အေပၚကို ပ်ံသန္းျပမွ အမွတ္ရမယ္လို႔ ဆူပူ ၾကိမ္းေမာင္း ခံရတာေပါ့ကြယ္။

အျပင္းအထန္ ေလ့က်င့္ ခိုင္းေတာ့ ရွဥ့္ကေလးေတြဟာ ၾကြက္သား ဖုထစ္ေတြ

တက္လာျပီး ပ်ံသန္းျခင္း ဘာသာရပ္လည္း ထူးမျခားလာတဲ့အျပင္

သစ္ပင္တက္ျခင္း ဘာသာရပ္နဲ႔ အေျပးဘာသာရပ္ေတြမွာလည္း အမ်ားၾကီး

အဆင့္နိမ့္ က်သြားေတာ့တယ္။ သနားဖို႔ မေကာင္းဘူးလားဟင္။

ေတာအုပ္ရဲ႕ အေရွ႕ဘက္မွာေနျပီး အျမဲတမ္းေက်ာင္းစည္းကမ္း

ေဖါက္ဖ်က္တတ္တဲ့ သိမ္းငွက္ ကေလးေတြက သစ္ပင္တက္ျခင္း ဘာသာရပ္နဲ႔

ပတ္သက္ျပီး အခ်ိန္တိုင္း အျငင္းပြါးၾကသတဲ့။ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ တက္တက္

ထိပ္ဆံုးေရာက္ဖို႔ပဲ ဆိုျပီးေတာ့ အားလံုးထက္ အျမန္ဆံုး သစ္ပင္ထိပ္ကို

ေရာက္သတဲ့။ ဘာသာရပ္စည္းကမ္းအတုိင္း၊ စာေမးပြဲ စည္းကမ္းအတိုင္း သစ္ပင္

ပံုမွန္မတက္ဘဲ အျမဲတမ္း ထိပ္ဆံုးကို ေရာက္ေရာက္ ေနေလေတာ့

ဆရာဆရာမေတြလည္း သိပ္ကို စိတ္ညစ္ ၾကရတယ္တဲ့။ ဒါေပမဲ့ အျငင္းသန္တဲ့

သိမ္းငွက္ေလးေတြကေတာ့ သူတို႔နည္းနဲ႔ သူတို႔ လုပ္မွာဘဲတဲ့ကြယ္။


သူတို႔ဘယ္ လို သစ္ပင္တက္ ၾကတယ္လို႔ ကေလးတို႔ ထင္သလဲဟင္။

ကေလးတို႔ေကာ သေဘာတူ

လက္ခံမွာလား။

ကေလးတို႔ေရ…..

ေျမာက္ဘက္ပိုင္းေတာအုပ္ရဲ႕ ေတာတန္းေတြေပၚနဲ႔ ေတာင္ဘက္စြန္းက

ကၽြန္းေတြေပၚမွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ ႏွာေခါင္းတိုတိုနဲ႔ ေပြးကေလးနဲ႔

ေျမြကေလးေတြကေတာ့ ေက်ာင္း လံုး၀ မတက္ ၾကေတာ့ဘူးတဲ့။

ေက်ာင္းလခ ေစ်းၾကီးေၾကာင္း၊ သြားေရးလာေရး မလြယ္ကူေၾကာင္းနဲ႕
သူတို႔အတြက္ အင္မတန္ အေရးၾကီးတဲ့

ေျမတြင္းတူးျခင္းပညာ ဘာသာရပ္ကို မထည့္ထားတဲ့အတြက္ အဲဒီ

သင္ရိုးညြန္းတမ္းကို ကန္႔ကြက္ေၾကာင္းနဲ႕ အျခားေသာ ဆင္ေျခေတြ၊

ဆင္လက္ေတြ၊ ဆင္နားရြက္ေတြ အမ်ားၾကီး ေပးတာေပါ့ကြယ္။


ခက္ခက္ခဲခဲ စုေပါင္းျပီး ၾကိဳးစားတားတဲ့ ဒီသင္ရိုးညြန္းတမ္းကို


ေ၀ဖန္ ကန္႔ကြက္ၾကေတာ့ အျခားေသာ တိရစာၦန္ မ်ဳိးႏြယ္စုေတြဟာ
သူတို႔ကို အင္မတန္ စိတ္ပ်က္ ေနၾက တယ္တဲ့။

ပိုျပီး ဆိုး၀ါးတာကေတာ့ အစြယ္တေဖြးေဖြးနဲ႔ အစိမ္းေရာင္

ေျမေခြးေတြက သူတို႔ကို ေျမွာက္ပင့္ ေပးေနတာရယ္
အျခားေသာ အနီးအနား ေတာအုပ္က ပင္ဒါ၀က္၀ံေတြရယ္၊

ႏွာေခါင္းရွည္ရွည္နဲ႔ ေမ်ာက္ျဖဴေတြကလည္း

သူတို႔ကို သင္ေပးမယ္ ဆိုတာရယ္ေၾကာင့္ သင္ရိုးအသစ္နဲ႔


သီးျခား ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းကို တည္ေထာင္ဖို႔ စဥ္းစားေနၾကတယ္တဲ့။ အစိမ္းေရာင္ေျမေခြးေတြရယ္၊

ပင္ဒါ၀က္၀ံေတြရယ္နဲ႔ ေမ်ာက္ျဖဴေတြဟာ ပိုေကာင္းတဲ့ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းကို

လုပ္ေပးႏုိင္လိမ့္မယ္လို႔ ကေလးတို႔ ထင္သလားဟင္။

ဒီေန႔အဖို႔ ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒီမွ်ပါဘဲကြယ္။

ကေလးတို႕လည္း အတူေနၾကရတဲ့သူေတြနဲ႕ ဆက္ဆံေရးရယ္၊

မိမိခံစားခ်က္ေတြရယ္၊ သင္ၾကားေနရတဲ့ ဘာသာရပ္ေတြ ပညာရပ္ေတြနဲ႔

မိမိသင္ၾကားတတ္ေျမာက္လိုတဲ့ ပညာရပ္ေတြကို ခ်င့္ခ်ိန္ စဥ္းစားၾကပါလို႕

မွာၾကားရင္း……..

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။ အသိဥာဏ္ ပညာခြန္အား တိုးတက္ၾကပါေစ။


ေတာအစပ္တစ္ေနရာက

ကေလးတို႕ရဲ႕ဆရာ

သိန္းႏုိင္